Είναι δυνατόν να πιστέψει κανένας ότι αυτά τα διεθνή κέντρα, αυτά τα λόμπι, τα οποία είναι υπεύθυνα για την καταστροφή της παγκοσμίου οικονομίας....
Κατελήφθησαν ξαφνικά από κρίση ενδιαφέροντος και ανησυχίας για την υγεία μας... και την μακροημέρευσή μας; Αμφιβάλω.
Πώς εξηγείται λοιπόν αυτή η τεράστια αντικαπνιστική εκστρατεία που έχει εξαπολυθεί παγκοσμίως και έχει τεράστιο οικονομικό και πολιτικό κόστος για τους λαούς και τις κυβερνήσεις;
Κανείς δεν ξέρει πράγματι τι συμβαίνει. Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάμουμε. Δυστυχώς, ποτέ στο παρελθόν η ανθρωπότητα δεν έζησε τόση αδιαφάνεια και συσκότιση, στόχων και κινήτρων, όση σήμερα στον αιώνα της «δημοκρατίας» και της «διαφάνειας».
Στην πολιτική όμως φαίνεται ότι ισχύει το θεώρημα ότι, οι λαοί κυβερνώνται ή δια της βίας, ή δια της κοροϊδίας. Το άθροισμα δε αυτών των δύο ποσοτήτων φαίνεται ότι είναι σταθερό. Όσο υποχωρεί η μία τόσο αυξάνεται η άλλη. Οι υποθέσεις που μπορώ να κάνω εγώ κινούνται σε δύο διαστάσεις.
Η μία υπόθεση είναι ότι πίσω από την αντικαπνιστική εκστρατεία ευρίσκονται οικονομικά κίνητρα, ή άλλη αφορά την πολιτισμική διάσταση, την κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά των πολιτών.
Το κάπνισμα αποτελεί για τα κράτη ένα μεγάλο δημοσιονομικό έσοδο. Στην Ελλάδα αποφέρει στον προϋπολογισμό περί τα 3 δισεκατομμύρια Ευρώ ετησίως. Στην δε ΕΕ γύρω στα εβδομήντα. Αν τώρα καταργηθεί το κάπνισμα τα κράτη στερούνται αυτών των εσόδων. Πως θα τα αναπληρώσουν;
* Είτε εκποιώντας κρατική περιουσία,
* Είτε αυξάνοντας την φορολογία υγιών οικονομικών δραστηριοτήτων με αποτέλεσμα να πληγεί η πραγματική οικονομία,
* Είτε τέλος προσφεύγοντας σε υψηλότοκο δανεισμό από τις διεθνείς τράπεζες.
Συμβάλει λοιπόν η απαγόρευση του καπνίσματος σε ακριβώς αυτό που επιδιώκει το κίνημα της παγκοσμιοποιήσεως. Να καταστήσει τις κρατικές οικονομίες ομήρους των διεθνών χρηματιστηριακών και τραπεζικών κύκλων, τα ίδια δε τα κράτη πολιτικώς ανίσχυρα, προβληματικά, εξαρτημένα από τα κέντρα της παγκόσμιας αυτοκρατορίας.
Το δεύτερο αποτέλεσμα το οποίο επιδιώκει η αντικαπνιστική εκστρατεία είναι η κοινωνική και πολιτισμική ισοπέδωση. Αυτό το οποίο επιδιώκει κάθε αυτοκρατορία. Την δημιουργία μιας άβουλης μάζας, ενός ομοιογενούς χυλού επί του οποίου θα επιπλέει, θα αρμενίζει η τάξη των εξουσιαστών.
Υπήρξε μια εποχή που το κάπνισμα αποτελούσε σύμβολο ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Σύμβολο ανδρισμού, υπογράμμιζε μια αυτοδύναμη και ισχυρά βούληση. Διέκρινε τους ανθρώπους σε ανεξάρτητους και εξαρτημένους. Γι’ αυτό εξ άλλου οι γυναίκες μιμήθηκαν τους άνδρες στο κάπνισμα. Ήταν μέρος της διαδικασίας χειραφετήσεως των.
Όταν το παιδί ήθελε να δείξει ότι ανδρώθηκε, ότι απογαλακτίσθηκε, ότι κατέστη αυτόνομη προσωπικότητα, όταν ήθελε να κερδίσει τον αυτοσεβασμό του, την αυτοεκτίμησή του, έκανε την πρώτη του επαναστατική πράξη, άρχιζε το κάπνισμα.
Τότε γονείς, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, για να εμποδίσουν αυτή την χειραφέτηση, αυτόν τον σφετερισμό της κοινωνικής ιεραρχίας επέβαλαν την απαγόρευση του καπνίσματος. Αυτή η δυνατότητα απαγόρευσης του καπνίσματος, ήταν για τις ομάδες αυτές το σύμβολο της κοινωνικής των κυριαρχίας. Καθιστούσε σαφές ποιος είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, ποιος είχε το πάνω χέρι, ποιος κάνει κουμάντο, οριοθετώντας και οδηγώντας τη κοινωνική διαγωγή.
Μέσα από αυτό το πρίσμα πρέπει να δούμε και να αναλύσουμε την σύγχρονη αντικαπνιστική εκστρατεία.
Αυτός που απαγορεύει το κάπνισμα έχει τον έλεγχο του κοινωνικού συμβολισμού, τον έλεγχο της κοινωνικής διαγωγής είναι λοιπόν στην πραγματικότητα ο εξουσιαστής. Για να καθιερωθεί τώρα αυτός ο μηχανισμός εξουσίας απαιτείται μια μορφή εκπαίδευσης, ένα είδος επεξεργασίας του λαού παρομοίως μ’ αυτόν που γίνεται στον στρατό και ονομάζεται …καψώνι.
Αυτό είναι η αντικαπνιστική εκστρατεία. Ένα πολιτικό καψώνι.
Όσοι έχουν υπηρετήσει στον στρατό είναι οικείοι με την έννοια αυτή. Ας την αναλύσουμε όμως λίγο περισσότερο. Καψώνι είναι μια επεξεργασία στην οποία υποβάλλεται η προσωπικότητα ενός νεοσύλλεκτου για να χάσει την αυτονομία της, την αυτοτέλειά της. Για να μαζικοποιηθεί. Είναι μια αγωγή στην οποία υποβάλλεται η συμπεριφορά του νεοσύλλεκτου για να καταστεί ελέγξιμη, καθοδηγούμενη. Το καψώνι είναι μια μηχανή η οποία κάμπτει την βούληση του στρατιώτου και τον καθιστά όργανο της στρατιωτικής ιεραρχίας. Τον κάνει να υπακούει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό στις εντολές της εξουσίας. Σαν αυτόματο.
Στον στρατό όμως αυτό είναι απαραίτητο. Η αποστολή του στρατιώτου είναι τέτοια που πολλές φορές χρειάζεται να υπερκεράσει την λογική του, το ένστικτο αυτοσυντήρησης, την σωματική κόπωση, τον φόβο.
Γιατί όμως είναι απαραίτητο αυτό και στην κοινωνία; Ο λόγος είναι ότι όσο περνάει ο χρόνος τόσο οι απαιτήσεις της παγκοσμιοποιήσεως θα γίνονται πιο θρασείς, πιο παράλογες. Όλο και πιο πολύ θα στρέφονται κατά των ελευθεριών, και των δικαιωμάτων των πολιτών. Όλο και πιο πολύ θα απαιτούν να παραιτηθούμε από τις αξίες μας, τον πολιτισμό μας, την ιστορία μας, τις αγάπες μας. Όλο και πιο πολύ θα χρειάζεται να θυσιάσουμε τα ιδανικά μας, το μέλλον των παιδιών μας, την φυσική και εργασιακή μας ασφάλεια.
Πρέπει να κάνουμε λογικές υποχωρήσεις, να αλλάξουμε αισθητική, κοινωνικές συνήθειες, πολιτισμικά πρότυπα, να μηδενίσουμε την σκέψη και την προσωπικότητά μας, Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με δυο λεσβίες στο απέναντι διαμέρισμα, δυο παντρεμένους gay στο διπλανό, με συρματοπλέγματα στα παράθυρα, με κάμερες, με ναρκομανείς έξω από την πόρτα, κι’ ένα τσούρμο λαθρομετανάστες που αποπατούν στην παιδική χαρά της γειτονιάς μας.
Για να τα αποδεχθούμε αναντίρρητα όλα αυτά χρειάζεται να υποστούμε μια πολιτισμική επεξεργασία. Να αποσυνδέσουμε την σκέψη από την συμπεριφορά. Να μάθουμε να υπακούμε τυφλά, αναντίρρητα, σαν ρομπότ, σαν στο στρατό. Να μηδενίσουμε την προσωπικότητά μας.
Αυτά τα πολιτικά καψώνια είναι ένα είδος αντι-παιδείας, για να καμφθούν οι θύλακες αντιστάσεως, και να υποταχθούμε όλοι στην παγκόσμιο εξουσία, παραιτούμενοι άνευ αντιλόγου από κάθε δικαίωμα μας.
Ήδη έχουμε παραιτηθεί από το κοινωνικό κράτος, από την θρησκευτική και εθνική μας ταυτότητα, από την ιστορία μας, αποδεχθήκαμε τους λαθρομετανάστες ως ισότιμους συνομιλητές, καλύπτουμε τους εγκληματίες πίσω από τα «προσωπικά δεδομένα».
Χάσαμε την προσωπική μας ελευθερία και την φυσική μας ασφάλεια, υποθηκεύσαμε το μέλλον των παιδιών μας, και βολοδέρνουμε καταχρεωμένοι, άνεργοι, ξένοι στην ίδια μας την πατρίδα. Κι όλα αυτά αδιαμαρτύρητα, παθητικά, φθάνοντας τα όρια ενός ακραίου πολιτικού μαζοχισμού.
Καταντήσαμε πολιτικοί…λαπάδες. Παρατηρείστε τους καπνιστές πως τρέμουν σαν δαρμένα σκυλιά, τουρτουρίζοντας μέσα στο κρύο, με σηκωμένους τους γιακάδες, στα μπαλκόνια, στα πεζοδρόμια, εξορισμένοι, τρομοκρατημένοι, διωγμένοι σαν …κοπρίτες, για να καπνίσουν ένα τσιγάρο, τους λυπάμαι πραγματικά.
Παρατηρείστε τους πως συνωστίζονται σαν κότες μέσα σε στενά, βρώμικα κελιά μέσα σε δύσοσμα αηδιαστικά δωματιάκια που τα ονομάζουν καπνιστήρια, για να καπνίσουν. Πως υφίστανται αδιαμαρτύρητα αυτό το καψώνι, αυτόν τον ρατσισμό.
Όσον αφορά την ιατρική πλευρά του θέματος, αυτή δεν είναι παρά πρόσχημα, για να μεταφερθεί η συζήτηση, η προσοχή, σε άλλο επίπεδο, όπου η επιχειρηματολογία γι’ αυτόν που απαγορεύει το κάπνισμα γίνεται εύκολη αποτελεσματική και αφοπλιστική. Το κάπνισμα είναι βλαβερό. Περί αυτού δεν χωράει απολύτως καμιά αμφιβολία. Άλλο όμως αυτό κι άλλο η αντικαπνιστική εκστρατεία. Αυτοί που απαγορεύουν το κάπνισμα δεν το κάνουν για να προφυλάξουν την υγεία των ανθρώπων. Προσποιούνται ότι δήθεν. Στην πραγματικότητα δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή γι’ αυτό.! Έχουν πολιτικά και οικονομικά κίνητρα.
Απόδειξη είναι ο μύθος της βλαβερότητας του παθητικού καπνίσματος. Αυτός ο μύθος, αυτό το τεράστιο ψέμα, δεν αντέχει σε καμία επιστημονική και λογική επεξεργασία και υποστηρίζεται μόνο από ψευτοεπιστήμονες που ακολουθούν την μόδα και σιτίζονται στην αυλή της παγκοσμιοποιήσεως.
Ας μας πει κάποιος απ’ αυτούς, πόσα χρόνια ζωής κόβουν και για πόσους καρκίνους είναι υπεύθυνα τα φυτοφάρμακα, οι ορμόνες, τα αντιβιοτικά, τα ηρεμιστικά, τα μεταλλαγμένα, το εξασθενές χρώμιο και τόσα άλλα που μας δίνουν να φάμε και να πιούμε με τις τροφές και το νερό. Τι μέτρα έχουν λάβει εναντίον όλων αυτών;
Άλλη απόδειξη αυτής της υποκρισίας είναι η απαγόρευση της εμφάνισης καπνιζόντων ηθοποιών σε κινηματογραφικές ταινίες, και στην τηλεόραση, ενώ επιτρέπονται οι δολοφονίες, η βία, το έγκλημα, τα ναρκωτικά, η ομοφυλοφιλία και κάθε διαστροφή.
Οι καπνιστές έχουν δύο επιλογές για να αντιδράσουν σ’ αυτήν την υποκρισία, σ’ αυτό το καψώνι της παγκοσμιοποιήσεως, αλλά και στον δικό των εξευτελισμό...
* Να κόψουν το κάπνισμα τελείως
* Να σηκωθούν και να φύγουν από όλα τα καφενεία, εστιατόρια, ταβέρνες, σαλόνια, γάμους, βαφτίσια, μνημόσυνα, παρέες κτλ., στις οποίες τους απαγορεύουν να καπνίσουν.
Να απαντήσουν δηλαδή με την ίδια αποφασιστικότητα. Να πουν, ή μας δέχεστε ως καπνιστές, ή …χαίρετε!
Αυτή είναι Ελλάδα μας κύριοι..Και κάποιοι "αντικαπνιστές" την ακολουθείτε σαν πρόβατα..
Έχετε την εντύπωση ότι το ΚΡΑΤΟΣ το ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ η δίκη σας υγειά?Η μήπως η δική μας μην πάθουμε τίποτα καπνίζοντας??
Αν νομίζετε κάτι τέτοιο κάνετε λάθος.
ΠΗΓΗ : ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ
